Ik keek op mijn blog en zag tot mijn schrik dat de laatste bijdrage afgelopen jaar in april is geweest. Dit heeft een reden.

In april hebben Mieke en ik een huisje gehuurd in Egmond aan Zee. Ik voelde mij niet zo goed toen we gingen, ik twijfelde om te vertrekken maar toch gegaan. Ik kreeg de eerste dag zware maagklachten. Even aangekeken en we besloten toen na twee dagen naar huis te gaan. Het ging niet goed met mij. Thuis aangekomen naar de huisarts die mij doorstuurde naar het ziekenhuis. Daar aangekomen werd er een scan gemaakt en de uitkomst daarvan was een acute alvleesklierontsteking. Dat werd een weekje ziekenhuisverblijf. Weer thuis was het nog een paar weken rusten en veel vocht innemen. Het ging gelukkig weer beter en na een paar weken weer begonnen met schilderen.

Ik heb de afgelopen maanden een drietal schilderijen geproduceerd.
Drie schilderijen met betrekking tot onze vakantie in 2018 in de Dordogne.  Te weten een schilderij over het dorp Ouradour sur Glane, dat in de Tweede Wereldoorlog door de Duitsers volledig is verwoest. Er staan nu alleen nog de resten van de bebouwing in de situatie zoals het was na de executies aldaar.

Tekst gaat door onder de afbeelding

Oradour sur Glane. Olieverf op paneel. 40 x 50 cm. 2019

Het tweede schilderij laat ons een waterval zien in de buurt van ons verblijf aldaar. Het derde schilderij laat een ruïne van een abdij zien met twee koeien.

Cascade in de Dordogne. Olieverf op paneel. 40 x 50 cm. 2019

De koeien van Wim. Olieverf op paneel. 40 x 50 cm. 2019

Ook heb ik nog enkel oudere schilderijen aangepast met Jheronimus Boschachtige  figuren. Twee grote schilderijen te weten “De Vogelstraat”  en “Vanmorgen vloog ze nog”.
Het Jheronimus Bosch verhaal is hiermee afgesloten. Ik zal echter in de schilderijen wel vervreemde effecten toepassen. Het bloed kruipt waar het niet gaan kan.

De vogelstraat. Olieverf op linnen. 100 x 80 cm. 2019

Vanmorgen vloog ze nog. Olieverf op paneel. 100 x 80 cm. 2019

Sinds oktober ben ik met pensioen gegaan, het leven lachte Adrianus toe, leve de vrijheid. Maar het leven is geen geschreven boek bleek al spoedig.
Eind oktober kreeg ik een drukkende pijn op de borst. Tijdens het bezoek aan de huisarts kreeg ik een lichte aanval. Ik werd met spoed per ambulance naar het ziekenhuis  vervoerd. Dit werd wederom een week ziekenhuisverblijf. Na verschillende scans was de uitslag Angina Pectoris, pijn op de borst. Het was gelukkig niet heel ernstig maar ja je krijgt het wel op je bordje. Met een arsenaal aan pillen werd ik naar huis gestuurd. Momenteel voel ik me weer goed.
Om het jaar “goed” af te sluiten kreeg Mieke eind november een Tia te verwerken. Dit werd wederom een aantal bezoeken aan de huisarts en het ziekenhuis. Haar halsslagader was voor 70% dicht geslibd en een operatie zat er aan te komen. Alles was geregeld voor de operatie toen het bericht van de chirurg kwam dat de ingreep te veel risico bevatte. Het wordt nu met medicijnen opgelost. Het herstel is langzaam maar verbetering is merkbaar.
Tot zover 2019

Ik ben nu bezig met schilderijen te maken met als onderwerp “Het Bossche Broek”.  Er is er al een klaar te weten een uitzicht op het Bossche broek met op de voorgrond een rij tulpen en Mieke zittend in een stoel. Het tweede schilderij is een surrealistische voorstelling zich afspelend in het Bossche broek.

Mieke in Bossche Broek