In de vijfde pijn wordt Tondalus genezen door een aanraking van de engel waardoor hij hem weer kan volgen. Zij komen bij een groot meer. Er bevindt zich een grote schare van vreselijke en grote beesten in dat meer die iedere ziel wensen te verslinden. Over dit meer ligt een zeer lange en smalle brug (1 handpalm) die doorslagen is met scherpe nagelen die dwars door de voeten gaan van al diegenen die de brug betreden. Tondalus moet over deze brug gaan, die bestemd is voor dieven en rovers, met een koe, omdat hij zich ooit een koe heeft toegeëigend die niet van hem was. De engel blijft achter en Tondalus moet de straf alleen ondergaan. Halverwege de brug komt hem een andere verdoemde tegemoet, maar zij komen over elkaar heen al weten zij zelf niet hoe. Aan de overkant aangekomen ontmoet de ziel de engel weer die de voeten van Tondalus geneest.

De tekening met donkere verf overgetrokken

Ik ben  begonnen aan het vijfde schilderij in de Tondalus cyclus. De vijfde pijn is de pijn die ook door Jeroen Bosch geschilderd is in de schilderijen  “Het laatste oordeel” en “De hooiwagen”. (Zie het begin van dit relaas in het hoofdstuk Het laatste oordeel.)

Vandaag, 31 januari 2011, ben ik helemaal bij met het schrijven van dit weblog.

Ik heb de tekening ingekleurd met een eerste laag verf om al wat zicht te hebben op de gekleurde segmenten in het doek. Het is globaal ingeschilderd om de diversen kleurvlakken te ontdekken.. Ik ga binnenkort weer verder met de uitwerking van de verschillende figuren. Op dit doek zijn op de voorgrond twee dieven zichtbaar. Deze twee figuren staan op een schilderij van Jeroen Bosch. De ene dief besteelt de andere. Op de rug van de buigende figuur, hij valt voorover door het gewicht van de geldbeurs, zit een ekster. Tondalus is gewond aan de voeten en besluit op de rug van de koe verder te gaan. Hij is halverwege de brug van een voet breed en zijn weg wordt versperd door een man met een bos graan op zijn rug. ( Dit is een middeleeuws symbool voor diefstal ). Op de achtergrond een hels landschap in dreigende kleuren. Uit het vieze water van het meer stijgt een hellegedrocht op met een zondaar op zijn rug. Rechts zijn wederom wat dode paddenstoelen te zien.

Eerst opzet schilderij op de ezel in het atelier.

Ik heb de eerste opzet gemaakt en vlakmatig wat kleur aangebracht. De uitwerking kan nu volgen. Op donderdag 10 februari heb ik een viertal uurtjes kunnen besteden aan de eerste detailering van het schilderij. Zo heb ik het vliegende monster op de achtergrond al wat uitgewerkt. Ook de donkere lucht is geschilderd met ervoor de dreigende donkere rotsen. Ik was weer eens op internet aan het zoeken betreffende Tondalus.  Ik kwam een stuk tekst tegen met betrekking op Tondalus. Hij steekt de brug met de koe over. Nu blijkt dat de figuur die hij tegenkomt een persoon is met een graanbussel op zijn rug. Het graan staat voor diefstal. Deze persoon zal ik dus nog op de brug erbij moeten schilderen.

Donkere lucht achter de rotswand, vliegend monster

Voor de dode paddenstoelen staat de doodsengel Azraël. Boven en in het meer zijn de monsters al een beetje uitgewerkt. Op de groene vlakte achter de paddenstoelen komen waarschijnlijk twee vogels. Op de voorgrond zit een duivel het tafereel gade te slaan. De brug is een soort natuurlijke overspanning geworden. Op de achtergrond in de wei staat nu een standbeeld van een Bokkerijder, een roversbende in een vorige eeuw die operatief was in Noord Brabant. Er om heen staan lucifers als een soort kandelaars. De brug is nu ook ‘bespijkerd”. Ik heb de man met graan achter de dieven op de brug geschillderd, hij verspert nu de doorgang van Tondalus. De vleugel van het opstijgende monster is aangepast aan vleugels vorige schilderijen.

De vijfde pijn. .”Avaritia”. 2011